Deze morgend was het voor de verandering nog eens aan het regenen. Aan de ontbijt tafel werd er overlegd of we gingen wachten tot de middag en zien of Sint Pieter de kraan ondertussen ging dichtdraaien. Er werd beslist om toch te vertrekken om op tijd te landen en de tour aankomst zeker mee te kunnen pikken. Dit was achteraf bekeken de beste keuze want met is heel de voormiddag blijven zeveren. Mijn beentjes zaten nog dik van gisteren en Kim had nog te veel last van zijn schouder en waren we dus met twee om de bende te volgen. Terwijl wij met de bus gingen tanken vertrokken de andere om al direct aan de "Col de Page" te beginnen. Dit was voor de dieseltjes onder hen veel te snel en Nijs blies daar al direct zijne moteur op. Verder over de "Col d'Orderen" naar de eerste drankstop van de dag aan een mooi meertje. Bijtanken en dan direct beginnen aan het hoogtepunt van de dag" De groten ballon", een snoepke van maar liefst 25 km weliswaar niet zo stijl. Het ergste waren de eerste kilometers met toch een paar stevige kuitenbijters van rond de negen %. Museeuw reed al snel weg van de rest gevolgd door Van den Broeck en Hincapie. Cancellara en Alfonse Fonseca volgden op een paar honderd meter en speelde de gehele tijd haasje over. Nijs was duidelijk nog niet hersteld van zijn ontploffing en sloot de rangen. Halverwege reed Hincapie weg van Van den Broeck terwijl Museeuw al lang niet meer int zicht was. Nijs had hier al 9 minuten aan zijne rekker maar had ondertussen wel een goed ritme gevonden. We reden terug naar voor in de koers en besloten de koptrekker wat zenuwachtig te maken. We melden hem via de oortjes dat Hincapie op komst was. Hij zette zich direct recht op de trappers en dreef het tempo nog wat op terwijl Hincapie ondertussen al op meer dan 2 minuten achter reed. Alles nog eens laten passeren en dan terug de Luc gaan jennen. Door de vele mist die er hing kon hij niet zien dat we hem met zijn noten aan het rammelen waren en als hij een 30 seconden achter de bocht was verdwenen riepen we goed hard "Allez Makke, hij is just achter den bocht!". De Luc zette hem als gevolg nog een tandje bij, ons plezier in de bus kon niet op. Boven aangekomen had hij dan ook 4 minuten voorsprong op Hincapie, Van den Broeck zat op 6 minuten, Alfonse en Cancellara op 12 min en Nijs op 18 min.
Nu eten in "Auberge Ferme du Markstein" en dan de laatste 7 km naar de top. Hier wachtte Nancy en Kristel ons op en zagen hoe Van den Broeck als eerste boven kwam. Een snelle afdaling tot "Willer-sur-Thur" om dan de laatste kilometers vol te maken tot aan het hotel.
Op tijd voor de TV en straks voor mij en den Dries het laatste avondmaal.
Morgen middag met de trein naar huis want het gemis van mijn engeltjes en het vrouwtje wordt toch wel groter.
Het was toch weer een leuke fietsvakantie met spijtig genoeg niet altijd ideaal weer.
Tot een volgende keer maar weer.
groeten
Joeri
donderdag 10 juli 2014
rit 7 Bussang - Bussang 93 km
rit7 Busang - Busang 94 km
Na een goede nachtrust zat iedereen fris om 8 uur aan de ontbijt tafel. Dit stede echter niet veel voor. Een stuk frans brood, ne croisant, wat confituur en wat choco. Den Dries, de Manuel en de Kim hun beentjes zaten nog dik van gisteren en deze pasten dan ook voor een ritje in de buurt met 3 bultjes erin. Ik ruilde mijne pony in voor die van de Manu daar ik dan op een kleiner verzet naar boven kon rijden. De Fons zette snel het beslag over zodat ik wel met mijn schoenen kon vertrekken daar ik anders een stuk van mijn tenen had moeten snijden. Na 14 km kwamen we aan de eerste helling van de dag "Le ballon d'Alsace", een bergske van 1171m hoogte. gelijkmatig een kleine 10 km omhoog met een gemiddelde stijgingspersentage van 6,5%. Voor mij, de rode lantaart van den hoop was dit toch een uur en een kwart klimmen eer ik boven was. Het was droog en dus was de afdaling tot in "Plancher - Bas" niet te gevaarlijk. Nu verder richting "Plancher-les-Mines" naar de volgende serieuze hindernis " Planche des Belles Filles". Aan de rotonde waar de echte beklimming begint zet Fabian zijne pony in de bus, het is dan ook direct een stuk van een paar km omhoog tegen een gemiddelde van 12,5%. De volgende km zwkt het af maar af en toe moeten we toch recht op de trappers om niet achterover te vallen. Na een uur afzien zijn we aan de parking en vatten we een laatste stukje van 400m aan maar wel eente van 22% en boven zou dan een stevige maaltijd kunnen gegeten worden. Het kot was echter een 2 weken eerder afgebrand en we konden dus net zoals gistern op zoek naar een ander restaurant. Toch met de fiets naar beneden tot terug aan het rond punt en dan alle pony's in de bus. een dikke 10 km terug op het parcour vonden we eentje dat open was daar er in een eerdere pizzeria enkel ne sandwich met " steak Haché" te verkrijgen was. Nu een dure maaltijd terug met de bus naar het rond punt waar we de rit verder zouden zetten. Daar aangekomen was het echter aan het regenen en besloten we om gewoon lekker droog te blijven. Dit bleek een goede beslissing want het weer werd slechter en slechter. Over de "ballon de Servance" met de bus en de Makke als bestuurderwas ook een beleving op zich. Regelmatig de ogen dicht gedaan op de smalle weg naar boven. Op de top aangekome dan ook even moeten stoppen om een plaske te doen van de schrik. Een hevig Frans madammeke dat ons heet de tijd op de hielen zat kon ons daar voorbij maar reed een 50 eter verder de beek in. Snel deze zure plaatselijke schone uit de beek geduwd en met natte schoenen in de bus. Nu bergafwaarts naar het hotel en daar een welverdiende douche nemen.
Morgen onze laatste rit naar Thann en het verlof zit er weeral op.
Salut.
Rit 6: Colmar - Bussang 92km
Gisteren avond zijn we met zijn allen afgezakt naar Colmar centrum om er aan de baseliek te gaan eten. De meeste onder ons namen een menu en genoten van een lekkere groentesoep gevolgd door een heerlijk varkenshammetje met zuurkool, wat hier een lokale specialiteit is. Na het eten werden de Paulanderkes vlotjes besteld en omstreeks elf uur zat het café zonder bier. Dan maar overschakelen op "Weissbier" om den dorst verder te lessen. Omstreeks de klok van half één keerden we terug naar het hotel, zonder dorst.
Deze morgend schoven we de gordijnen open en was het aan het regenen. Aangezien we vandaag de bergen in gingen zag ik het niet zitten om nat te vertrekken en besloot om met de Makke in de bus te stappen. De andere vertrokken omstreeks half 10 richting "Le petit Balon", onze eerste echte Vogees die moest getemd worden. Toen we na 17 km aankwamen in "Soultzbach-les-Bains" was het gestopt met regenen en sprong ik snel in mijn koerstenueke en vervoegde ik het pelleton richting "Wasserbourg" waar de echte beklimming begon. Toen we de dorpskom verlieten kregen we direct een tikske tegen ons tooteke, een stukske van 15% omhoog. Er stonden echter een viertal dorpsbewoners te kijken naar die zotten en we vertikten het dan ook om daar al af te stappen terwijl alle kopkes meer en meer weg kregen van overrijpe tomaten en de meterkes dik in het rood stonden. Cancelara kreeg om de 20 seconden telefoon van de machinekamer dat den hartslag ver boven de maximale waarden steeg. Na den bocht hielden er dan een ook een drietal even pauze om alles wat te laten zakken.
Een minuutje of twee verder hervatten we dan ook de rit en een 2 tal km verderop stond de Makke langs de kant met de bemoedigende woorden dat het zwaarste stuk voorbij was. "Nog nen dikke km tegen 7 % en dan de rest tegen 3 a 4%" riep hij ons toe. Die 7% bleken er 12 en de rest was tegen 6 a 8 % omhoog. Kwestie van ons te motiveren bleek achteraf.
Zoveel ste hoger we klommen, des te slechter werd het weer en zakte de temperatuur aanzienlijk. Op de top was het 7° maar een stevige wind en serieus wat mist brachten de gevoelstemperatuur tegen het vriespunt. Ondertussen was ook Sint Pieter weer in zijnen hof begonnen en dit maakte de 10 km lange afdaling koud, nat en gevaarlijk. Beneden in het dal was het eten voorzien maar daar toegekomen gaven ze in restaurant "A l'Orée du bois" niet thuis. Radio tour melde de opgave van Svein, Fabian en Flecha. We beslisten dan om met de bus te gaan zoeken naar een eetetablissement verder op het parcour terwijl Van den Broeck, Museeuw en Nijs aan de "Col de Platserwasel" begonnen. Na een 4 tal km vonden we een skistation waar we konden eten. Na het eten gaf radio tour ook "abbandon de Van den Broeck" en toen bleven ze nog met twee over. Deze twee echte flandriens bedwongen nog verschillende kleine colletjes waaronder de "Col d'Hahnenbrunnen, Col de Herrenberg en Col du Bramont". Op een smal bosweggetje, vol putten en stenen, dat onze twee helden naar de "Col de la Viege" brengt, begon het bovendien serieus te regenen. De Luc had precies een paar peperbollekes in zijne contrefort gestoken want hij vloog omhoog tegen 15 per uur. We blijven dan ook met de bus achter het duo en dit tot tegenzin van een paar hevige Fransozen die zenuwachtig achter de bus reden. Te kort naar den Bart zijn goesting die zijn kopke eens door het raamke stak en nen bozen blik smeet, ze hadden het meteen begrepen want het bumperkleven was direct voorbij. De voorziene drankstop op de top wordt wijselijk overgeslagen en we begeleiden de twee tot in Bussang. Daar kwamen we omstreeks half zes aan in auberge "Alsacienne" waar de Fons, Nancy en Kristel ons zitten op te wachten. Een serieuze prestatie van den Dries en de Luc, amai mijn testikels. Als oudste van den hoop op de tweede plaats staan in het jongeren klassement, ge moet het maar doen.
Morgen denk ik dat er door vele een rustdag zal worden ingelast ipv een plaatselik rondje want de meeste beentjes zitten dik. Misschien kan een goed pintje en een lange nachtrust hier verandering in brengen, we zullen zien.
Aangezien meer dan de helft van het peleton heeft opgegeven kan iedereen terug starten en liggen aalle kaarten nog open voor het eindklassement.
Bon Soiré et a demain.
Deze morgend schoven we de gordijnen open en was het aan het regenen. Aangezien we vandaag de bergen in gingen zag ik het niet zitten om nat te vertrekken en besloot om met de Makke in de bus te stappen. De andere vertrokken omstreeks half 10 richting "Le petit Balon", onze eerste echte Vogees die moest getemd worden. Toen we na 17 km aankwamen in "Soultzbach-les-Bains" was het gestopt met regenen en sprong ik snel in mijn koerstenueke en vervoegde ik het pelleton richting "Wasserbourg" waar de echte beklimming begon. Toen we de dorpskom verlieten kregen we direct een tikske tegen ons tooteke, een stukske van 15% omhoog. Er stonden echter een viertal dorpsbewoners te kijken naar die zotten en we vertikten het dan ook om daar al af te stappen terwijl alle kopkes meer en meer weg kregen van overrijpe tomaten en de meterkes dik in het rood stonden. Cancelara kreeg om de 20 seconden telefoon van de machinekamer dat den hartslag ver boven de maximale waarden steeg. Na den bocht hielden er dan een ook een drietal even pauze om alles wat te laten zakken.
Een minuutje of twee verder hervatten we dan ook de rit en een 2 tal km verderop stond de Makke langs de kant met de bemoedigende woorden dat het zwaarste stuk voorbij was. "Nog nen dikke km tegen 7 % en dan de rest tegen 3 a 4%" riep hij ons toe. Die 7% bleken er 12 en de rest was tegen 6 a 8 % omhoog. Kwestie van ons te motiveren bleek achteraf.
Zoveel ste hoger we klommen, des te slechter werd het weer en zakte de temperatuur aanzienlijk. Op de top was het 7° maar een stevige wind en serieus wat mist brachten de gevoelstemperatuur tegen het vriespunt. Ondertussen was ook Sint Pieter weer in zijnen hof begonnen en dit maakte de 10 km lange afdaling koud, nat en gevaarlijk. Beneden in het dal was het eten voorzien maar daar toegekomen gaven ze in restaurant "A l'Orée du bois" niet thuis. Radio tour melde de opgave van Svein, Fabian en Flecha. We beslisten dan om met de bus te gaan zoeken naar een eetetablissement verder op het parcour terwijl Van den Broeck, Museeuw en Nijs aan de "Col de Platserwasel" begonnen. Na een 4 tal km vonden we een skistation waar we konden eten. Na het eten gaf radio tour ook "abbandon de Van den Broeck" en toen bleven ze nog met twee over. Deze twee echte flandriens bedwongen nog verschillende kleine colletjes waaronder de "Col d'Hahnenbrunnen, Col de Herrenberg en Col du Bramont". Op een smal bosweggetje, vol putten en stenen, dat onze twee helden naar de "Col de la Viege" brengt, begon het bovendien serieus te regenen. De Luc had precies een paar peperbollekes in zijne contrefort gestoken want hij vloog omhoog tegen 15 per uur. We blijven dan ook met de bus achter het duo en dit tot tegenzin van een paar hevige Fransozen die zenuwachtig achter de bus reden. Te kort naar den Bart zijn goesting die zijn kopke eens door het raamke stak en nen bozen blik smeet, ze hadden het meteen begrepen want het bumperkleven was direct voorbij. De voorziene drankstop op de top wordt wijselijk overgeslagen en we begeleiden de twee tot in Bussang. Daar kwamen we omstreeks half zes aan in auberge "Alsacienne" waar de Fons, Nancy en Kristel ons zitten op te wachten. Een serieuze prestatie van den Dries en de Luc, amai mijn testikels. Als oudste van den hoop op de tweede plaats staan in het jongeren klassement, ge moet het maar doen.
Morgen denk ik dat er door vele een rustdag zal worden ingelast ipv een plaatselik rondje want de meeste beentjes zitten dik. Misschien kan een goed pintje en een lange nachtrust hier verandering in brengen, we zullen zien.
Aangezien meer dan de helft van het peleton heeft opgegeven kan iedereen terug starten en liggen aalle kaarten nog open voor het eindklassement.
Bon Soiré et a demain.
maandag 7 juli 2014
Rit 5: Saverne - Colmar 122 km
Gisteren was het plan om te gaan in een van de pitoreske restaurantjes langs de Marne. Maar Sint Pieter zette zijne ventilator op den hoogste stand. Van de leuke en gezellige terrasjes bleef niet veel overeind. De paraplu's en de servieten vlogen in het rond en we zijn dan ook maar veiliger oorden gaan opzoeken. Vlakbij het hotel was er een Italiaan en daar werden de magen gevuld. Daarna gingen de meeste nog even een biertje drinken in een cafeetje op de markt maar omstreeks 12 uur werden de eendenpluisjes over de vermoeide lichamen getrokken.
Om acht uur deze morgend moesten we opstaan want het vertrek was voorzien omstreeks negen uur.
Ik was nog geen 200 meter weg en merkte dat mijne pony wat sportallures had. Hij hing vanachter wat lager dan vanvoor en ik keerde dan ook snel terug naar de bus om lucht in den achterband te blazen. Na een 5 tal km merkte ik echter terug dat hiermee het euvel niet was opgelost en bij een grondige check zat er ook bij mij een stukje glas in. Vervangen en dan de enige helling van den dag, de Hungerberg, snel even bij op het palmares zetten. Dan bergafwaarts tot aan "Canal de la Bruche" wat ons tot in Straatsburg leidde. Dan naar "Canal du Rhône au Rin " tot in Plobsheim waar we even het fietspad verlaten om te gaan eten in "Auberge du Moulin". Na een Spätzel met kip terug naar het kanaal. Cancelara en ik namen de kop voor de komende 40 km en die snotapen zullen het niet snel vergeten. Gedaan met lachen met die oudjes. Af en toe keken we achterom en werden we precies achervolgd door nen troep rood aangeschoten hijgende wildebeesten. Na een uur en 20 minuten hielden we nog even halt voor een drankpauze. Terug opstijgen en dan de laatste 20 km tgen een rustig tempo naar Colmar. Van den Broeck reed nog in nen dorenstruik waardoor zijn pony ook sportallures kreeg. Voorband vervangen en dan rustig tot in het Kyriad hotel. We houden ons vast voor vanavond want ons Nancy is ook gearriveerd. Als dat maar goed komt...
salutos bambinos
Svein
Om acht uur deze morgend moesten we opstaan want het vertrek was voorzien omstreeks negen uur.
Ik was nog geen 200 meter weg en merkte dat mijne pony wat sportallures had. Hij hing vanachter wat lager dan vanvoor en ik keerde dan ook snel terug naar de bus om lucht in den achterband te blazen. Na een 5 tal km merkte ik echter terug dat hiermee het euvel niet was opgelost en bij een grondige check zat er ook bij mij een stukje glas in. Vervangen en dan de enige helling van den dag, de Hungerberg, snel even bij op het palmares zetten. Dan bergafwaarts tot aan "Canal de la Bruche" wat ons tot in Straatsburg leidde. Dan naar "Canal du Rhône au Rin " tot in Plobsheim waar we even het fietspad verlaten om te gaan eten in "Auberge du Moulin". Na een Spätzel met kip terug naar het kanaal. Cancelara en ik namen de kop voor de komende 40 km en die snotapen zullen het niet snel vergeten. Gedaan met lachen met die oudjes. Af en toe keken we achterom en werden we precies achervolgd door nen troep rood aangeschoten hijgende wildebeesten. Na een uur en 20 minuten hielden we nog even halt voor een drankpauze. Terug opstijgen en dan de laatste 20 km tgen een rustig tempo naar Colmar. Van den Broeck reed nog in nen dorenstruik waardoor zijn pony ook sportallures kreeg. Voorband vervangen en dan rustig tot in het Kyriad hotel. We houden ons vast voor vanavond want ons Nancy is ook gearriveerd. Als dat maar goed komt...
salutos bambinos
Svein
Rit 4: Sarreguemines - Saverne 106 km
Vandaag ook weer een rustig ritje van 106 km. In tegenstelling met gisteren waren we echter niet op tijd weg. Om 8 u was iedereen op het ontbijt en de planning was om half tien te vertrekken. Echter toen we klaar stonden om onze ponny's het fietspad op te jagen, bleek onze pot te zijn verdwenen. Cancellara had de verantwoordelijkheid genomen om zich erover te ontfermen maar op de een of andere manier is hij deze kwijtgeraakt. Omstreeks tien uur zijn we vertrokken maar na een paar km had Museeuw terug nen platten tuub. Bij verdere controle bleek er een stukje glas in zijn buitenband te zitten. Waarschijnlijk nog een overblijfsel van gisteren. Alles vervangen en dan verder over de "route verte" langs het kanaal des Houillères, een prachtig stukje kanaal met 27 sluizen dat enkel nog wordt gebruikt voor pleziervaart. Na een 24 km stoppen we in Saralbe voor een koffietje in "café de la paix". Dan verder terug langs het kanaal tot in Mittersheim waar we rond de middag een heerlijke maaltijd tot ons nemen. Omstreeks half 2 wordt de ketting terug opgespannen en bolden we door een prachtig natuurgebied. Na 61 km verlaten we het fietspad en gaan we wat hoogteverschillen opzoeken. Een eerste kleinen muggenbeet brengt ons tot aan een watertoren, even bergaf en dan zien we de toppen van de Vogezen voor ons liggen. Veel tijd om te profiteren hebben we niet want een tweede bultje in het landschap ligt op ons te wachten. Iedereen zonder veel problemen boven en dan verder over het fietspad langs het oude "canal de la Marne". Dit is meteen het hoogtepunt van de dag. We bollen een tien tal km langs oude sluizen. Hier worden we toch wel even stil van. Het besef hoe mooi het leven soms kan zijn en wat een geluk we hebben dat de Makke deze plekjes allemaal weet te vinden. Echt een heel aparte sfeer in dit prachtig stukje natuur, brengt iedereen even ver weg van de dagelijkse stres en sleur. In Lutzelbourg houden we halt voor wat welverdiende biertjes in bierstube " d'Ezelbahn". Er zat presies kerosine in dieje godendrank want na een dik uurtje tanken werden in de laatste 10 km alle registers opengetrokken langs het kanaal. Er werden snelheden gemeten van 45 km/uur en de remkabels moesten dan ook tot het uiterste worden getest om op tijd te stoppen aan onze eindbestemming in Saverne. Nu een douchke in het spookhotel National en al onze valiezen toch nog maar eens nakijken op zoek naar onze pot. Hopelijk vinden we hem en kunnen we zonder zorgen onze welverdiende spijs en drank gaan nuttigen in een lokaal restaurantje op de markt.
Bon soir et a demain!!!
Svein
Bon soir et a demain!!!
Svein
zaterdag 5 juli 2014
Rit 3: Konz - Sarreguemines 109 km
Onze kapitein had ons gisteren al gewaarschuwd dat Sint Pieter vandaag in zijnen hof ging werken en de bloemen drinken geven.
Hij had wat langer geslapen dan wij want de eerste 20 km zijn we droog gebleven. Toen begon het wat te zeveren en dan ging het steeds harder en harder regenen. Even gestopt voor de regenvestjes aan te doen en dan verder naar de enige helling van de dag. Toch weer eentje van 11% maar gelukkig was deze niet te lang. Een dikke km serieus int rood. Cancellara stond parketgio naast de weg om daar zijnen tweeden adem te zoeken. Hij vond hem echter vrij snel en sleurde samen met mij onze overtollige kilo's over den heuvel.
Beneden stond Flecha te wachten met een banaantje. Na nog even te wachten op Van den Broeck voor een plaske, zette we omstreeks half elf zetten we onze pony's terug int gareel en joegen ze verder langs de Saar richting Saarlouis waar we zouden eten in de "Kasemattenhof", een straat onder een fort vol gezellige eetetablisementen.
Sint Pieter maakte werk van zijnen hof want het hield niet op en we besloten dan ook om de "Kasenmatten " te laten voor wat ze waren en ineens door te rijden naar Saarbrucken. Hier zou de Kim ons kunnen onderscheppen aan een bar langs het water. Onze Sven rekende erop dat hij daar toch een klein snackske zou kunnen verorberen maar de man van de "späzekarte" gaf niet thuis. Dan maar snel een banaantje en ne granny uit de bus en snel verder door de regen. 5 km voor het einde was Museeuw zo moe dat hij op een scheel van een waterput reed en dus plat langs de kant stond. Onder een brug werd er snel een nieuw rubbertje ingestoken en konden we ook deze laatste natte kilometers voltooien. Volgens mij reed Van den Broechk andaag met nen trechter op zijnen kop en liep het water rechtstreeks binnen want we moesten 4 keer onze pony's tot stilstand brengen voor een plaspauze. Nu snel onder nen warmen douche, iets binnensteken en dan een etablissement zoeken waar we gaan supporteren voor onze nationale.
Arividerci en tot morgenSvein
Hij had wat langer geslapen dan wij want de eerste 20 km zijn we droog gebleven. Toen begon het wat te zeveren en dan ging het steeds harder en harder regenen. Even gestopt voor de regenvestjes aan te doen en dan verder naar de enige helling van de dag. Toch weer eentje van 11% maar gelukkig was deze niet te lang. Een dikke km serieus int rood. Cancellara stond parketgio naast de weg om daar zijnen tweeden adem te zoeken. Hij vond hem echter vrij snel en sleurde samen met mij onze overtollige kilo's over den heuvel.
Beneden stond Flecha te wachten met een banaantje. Na nog even te wachten op Van den Broeck voor een plaske, zette we omstreeks half elf zetten we onze pony's terug int gareel en joegen ze verder langs de Saar richting Saarlouis waar we zouden eten in de "Kasemattenhof", een straat onder een fort vol gezellige eetetablisementen.
Sint Pieter maakte werk van zijnen hof want het hield niet op en we besloten dan ook om de "Kasenmatten " te laten voor wat ze waren en ineens door te rijden naar Saarbrucken. Hier zou de Kim ons kunnen onderscheppen aan een bar langs het water. Onze Sven rekende erop dat hij daar toch een klein snackske zou kunnen verorberen maar de man van de "späzekarte" gaf niet thuis. Dan maar snel een banaantje en ne granny uit de bus en snel verder door de regen. 5 km voor het einde was Museeuw zo moe dat hij op een scheel van een waterput reed en dus plat langs de kant stond. Onder een brug werd er snel een nieuw rubbertje ingestoken en konden we ook deze laatste natte kilometers voltooien. Volgens mij reed Van den Broechk andaag met nen trechter op zijnen kop en liep het water rechtstreeks binnen want we moesten 4 keer onze pony's tot stilstand brengen voor een plaspauze. Nu snel onder nen warmen douche, iets binnensteken en dan een etablissement zoeken waar we gaan supporteren voor onze nationale.
Arividerci en tot morgenSvein
vrijdag 4 juli 2014
Rit 2: Waismes - Konz
De sultan van Brunei (Danny Mijnendoncks) is er niet bij deze keer dus kunnen we s'morgens op tijd vertrekken. Om negen uur vatten we de rit aan. Volgens het roadbook van Hincapie een rustig ritje met een paar bultjes, niks speciaals. Ja watte, na 20 km kwamen we aan de eerste tet van ons Mariet en die was al direct ne serieuze steker. 100 hoogtemeters op nen afstand van nen dikke km dus een kleine 10 % omhoog. Maar het was nog vroeg op den dag en dus geraakte iedereen zonder veel problemen boven. Tijdens de afdaling werd er vooraan wat veel geremd en de Kim had het te laat int snuitje en moest zijn koers wat aanpassen. Hij raakte neffe den asvalt en jawel Sultan II was geboren.
Een mooi staaltje val acrobatie maar de landing mislukte. Hij zag de wereld even ondersteboven en belande met ne serieuze kwak in de gracht. Wat schaafwonden en ne sereuze bezeerde schouder kunnen nen echte acrobaat niet van de fiets krijgen. Dan staken we de eerste keer de grens over met Duitsland wher ther was die "zweite tette von unsere Mariette" op ons lag te wachten. Ook deze bespeelde we met veel plezier en dan verder bergaf tot aan onze middagpauze. In Waxweiler aten we bij een lokale schone met zijn alle "schweine cordon blue" aan een zeer democratische prijs. Seben schweine und zwei getranke fur jeder fahradfahrer und einen rechnung von slechtz 61€. En dan de grootste verrassing van den dag, unze Mariette had drei tette. En de laatste was een G cupke ze, een hellingeske met stukskes van 10% en jawel, aan het einde nog den tepel, 150 meter aan 15%. Maar dan hadden we ook een serieus naspel, 20 km bergaf. Hincapie maakte hierin ne serieuze slipper maar deze ervaren ruiter wist zijne pony onder bedwang te houden en volle galop naar de laatste muggenbeten. In de laatste kilometers kon Sven Nijs het niet laten om even offroad te gaan. De kapitein wees hem een paadje aan waar hij terug op het juiste spoor kon komen maar had zelf niet gezien dat er een paaltje stond. Los erover en platten tuub. Museeuw stak een handje toe en de laatste km richting Konz werden gereden. Nu snel de fietsen weg want de Duitsers willen geen minuut missen van hun matchke tegen Frankrijk.
Grüsgott und bis morgen
Svein Tuft
Een mooi staaltje val acrobatie maar de landing mislukte. Hij zag de wereld even ondersteboven en belande met ne serieuze kwak in de gracht. Wat schaafwonden en ne sereuze bezeerde schouder kunnen nen echte acrobaat niet van de fiets krijgen. Dan staken we de eerste keer de grens over met Duitsland wher ther was die "zweite tette von unsere Mariette" op ons lag te wachten. Ook deze bespeelde we met veel plezier en dan verder bergaf tot aan onze middagpauze. In Waxweiler aten we bij een lokale schone met zijn alle "schweine cordon blue" aan een zeer democratische prijs. Seben schweine und zwei getranke fur jeder fahradfahrer und einen rechnung von slechtz 61€. En dan de grootste verrassing van den dag, unze Mariette had drei tette. En de laatste was een G cupke ze, een hellingeske met stukskes van 10% en jawel, aan het einde nog den tepel, 150 meter aan 15%. Maar dan hadden we ook een serieus naspel, 20 km bergaf. Hincapie maakte hierin ne serieuze slipper maar deze ervaren ruiter wist zijne pony onder bedwang te houden en volle galop naar de laatste muggenbeten. In de laatste kilometers kon Sven Nijs het niet laten om even offroad te gaan. De kapitein wees hem een paadje aan waar hij terug op het juiste spoor kon komen maar had zelf niet gezien dat er een paaltje stond. Los erover en platten tuub. Museeuw stak een handje toe en de laatste km richting Konz werden gereden. Nu snel de fietsen weg want de Duitsers willen geen minuut missen van hun matchke tegen Frankrijk.
Grüsgott und bis morgen
Svein Tuft
Rit 1 Wechelderzande - Waismes
Rit 1 Van Wechelderzande naar Waismes, meteen de langste rit van onze tocht, eentje van 162 km. De eerste 100 km zo vlak als nen biljaar. Eerst onze tonnekes vullen bij de Makke met een stevig ontbijt en dan omstreeks kwart voor negen de ketting strak. Tot in Herentals en dan langs het kanaal richting Luik. Tussen Ham en Genk stond de Makke ons op te wachten en al ne chance want we reden zo hard dat ons schermke op de GPS niet kon volgen en we anders rechtdoor waren gevlogen terwijl we moesten ofslagen.
Even weg van het kanaal door de werken aan Ford Genk om in Zutendaal terug de veloroute te nemen lang het Albertkanaal. Omdat ik deze namiddag toch met de bus moest rijden had ik vanaf Herentals samen met Museeuw de kop genomen. Maar door zijn twee wespen die hij deze morgend had genomen hielden we er stevig tempo op na. Om half één kwamen we aan in Lanhaye waar Hinkepie een terrasje had voorzien met uitzicht op de Maas. Raar te weten dat er kezen woonden aan den overkant van de beek. De eigenaars waren ook duidelijk van dieje slag want we kregen er een broeijke me kees en een kroket voorgeschoteld.
Om 13u45 vatte we terug de rit aan richting Visé. Ik reed met de bus zoals afgesproken tot in Blegny waar ik op de mannen zou wachten aan de kerk. Maar toen ik me aan het installeren was achteraan in de loft werd ik gebeld met de melding dat Sven Nijs zijne ponny een hoef was verloren. (pedaal afgebroken) Terug naar Visé met de bus om onze ontgoochelde Sven op te pikken om paard en ruiter te vervoeren naar Battice waar er een lokale smid open was. 145€ kwijt voor een nieuw beslag en dan op achtervolging richting Dolhain. Hier kon hij na een leuk terasje terug aansluiten bij de rest van het peleton. Nu richting baraque Michel via de Gillepe. Op deze leuke helling schoof Contador vlotjes mee met de eerste groep. Zijnen boost was echter van korte duur want boven aangekomen zat hij op een aanzienlijke achterstand. Toch vond hij het juiste tempo en wist hij ook nog den Botrange in zijnen acherzak te steken. Nu nog een paar kilometerkes bergaf richting hotel "Edelweiss" waar een hollandse schone haar opwachting maakte. Een paar stierkes (jupilerkes) tot ons genomenen en dan een fris douchke. Contador zijn bovebenen hadden de kleur van rivierkreeften en hij heeft nen tijd met nen natte handoek op zijnen beddenbak gelegen. Na den douche lekker eten en dan gezellig met da hollands bloemeke in de bar.
Wat kan het leven toch mooi zijn.
Groeten en tot morgen
Even weg van het kanaal door de werken aan Ford Genk om in Zutendaal terug de veloroute te nemen lang het Albertkanaal. Omdat ik deze namiddag toch met de bus moest rijden had ik vanaf Herentals samen met Museeuw de kop genomen. Maar door zijn twee wespen die hij deze morgend had genomen hielden we er stevig tempo op na. Om half één kwamen we aan in Lanhaye waar Hinkepie een terrasje had voorzien met uitzicht op de Maas. Raar te weten dat er kezen woonden aan den overkant van de beek. De eigenaars waren ook duidelijk van dieje slag want we kregen er een broeijke me kees en een kroket voorgeschoteld.
Om 13u45 vatte we terug de rit aan richting Visé. Ik reed met de bus zoals afgesproken tot in Blegny waar ik op de mannen zou wachten aan de kerk. Maar toen ik me aan het installeren was achteraan in de loft werd ik gebeld met de melding dat Sven Nijs zijne ponny een hoef was verloren. (pedaal afgebroken) Terug naar Visé met de bus om onze ontgoochelde Sven op te pikken om paard en ruiter te vervoeren naar Battice waar er een lokale smid open was. 145€ kwijt voor een nieuw beslag en dan op achtervolging richting Dolhain. Hier kon hij na een leuk terasje terug aansluiten bij de rest van het peleton. Nu richting baraque Michel via de Gillepe. Op deze leuke helling schoof Contador vlotjes mee met de eerste groep. Zijnen boost was echter van korte duur want boven aangekomen zat hij op een aanzienlijke achterstand. Toch vond hij het juiste tempo en wist hij ook nog den Botrange in zijnen acherzak te steken. Nu nog een paar kilometerkes bergaf richting hotel "Edelweiss" waar een hollandse schone haar opwachting maakte. Een paar stierkes (jupilerkes) tot ons genomenen en dan een fris douchke. Contador zijn bovebenen hadden de kleur van rivierkreeften en hij heeft nen tijd met nen natte handoek op zijnen beddenbak gelegen. Na den douche lekker eten en dan gezellig met da hollands bloemeke in de bar.
Wat kan het leven toch mooi zijn.
Groeten en tot morgen
donderdag 3 juli 2014
Jawel,
Het is zover, we vertrekken aan onze fietstocht naar de Vogezen.
Zoals in 2012 zijn we weer in een bond gezelschap:
- onze kopman Luc Peeters alias Johan Museeuw
- Le grand moteur Kim Geysen alias Stijn Devolder
- de ploegkapitein Mark Geentjens alias George Hincapie
- onze Belgisch kampioen veldrijden Dries Borgers alias Sven Nijs
- de wind van Wechel Bart van Herck alias Fabian Cancellara
- onze nieuwe ploegmakker en koning van de bergen Manuel Verbraeken alias Alberto Contador
- de rode lantaarn Schoonvliet Joeri alias Svein Tuft
Om half acht (voor Cancellara kwart na zeven) hebben we afgesproken bij me thuis om de eerste rit aan te vangen. We rijden dan eerst langs de Makke die voor ons een stevig ontbijt heeft voorzien. Voor Museeuw speciaal een paar versneden broden en 2 wespen want de kop zal weer voor hem zijn. Omstreeks half negen gaan we er dan echt aan de eerste rit beginnen met een rit van 162 km tot in Waismes. Nu snel nog mijne pantalon nog aandoen want mijne pony is al tegen de poort aan het stampen van ongeduld.
Tot vanavond
Het is zover, we vertrekken aan onze fietstocht naar de Vogezen.
Zoals in 2012 zijn we weer in een bond gezelschap:
- onze kopman Luc Peeters alias Johan Museeuw
- Le grand moteur Kim Geysen alias Stijn Devolder
- de ploegkapitein Mark Geentjens alias George Hincapie
- onze Belgisch kampioen veldrijden Dries Borgers alias Sven Nijs
- de wind van Wechel Bart van Herck alias Fabian Cancellara
- onze nieuwe ploegmakker en koning van de bergen Manuel Verbraeken alias Alberto Contador
- de rode lantaarn Schoonvliet Joeri alias Svein Tuft
Om half acht (voor Cancellara kwart na zeven) hebben we afgesproken bij me thuis om de eerste rit aan te vangen. We rijden dan eerst langs de Makke die voor ons een stevig ontbijt heeft voorzien. Voor Museeuw speciaal een paar versneden broden en 2 wespen want de kop zal weer voor hem zijn. Omstreeks half negen gaan we er dan echt aan de eerste rit beginnen met een rit van 162 km tot in Waismes. Nu snel nog mijne pantalon nog aandoen want mijne pony is al tegen de poort aan het stampen van ongeduld.
Tot vanavond
Abonneren op:
Posts (Atom)